آرشیو برای ماه : بهمن, ۱۳۹۶

امیر‌المؤمنین (علیه‌السلام) در خطبه 105 نهج‌البلاغه می‌فرماید:

أَلَا إِنَّ أَبْصَرَ الْأَبْصَارِ مَا نَفَذَ فِی الْخَیْرِ طَرْفُهُ أَلَا إِنَّ أَسْمَعَ الْأَسْمَاعِ مَا وَعَى التَّذْکِیرَ وَ قَبِلَه‏

آگاه باشید که بیناترین چشمها، چشمى است که نگاه خود را به سوى خوبى گشاید. آگاه باشید که شنواترین گوشها گوشى است که پند را فرا گیرد و قبول نماید

نکته: با توجه به این کلام مشخص می‌شود که بهترین بصیرت آن است که انسان دنبال خیر باشد و تمام نگاه و توجه‌اش به خیر معطوف باشد تا حدی که بتواند در آن نفوذ کند. نفوذ در خیر نکته مهمی است که باید مورد توجه قرار گیرد.

و در ادامه امام بهترین سمع را سمعی معرفی کرده است که تذکر را حفظ کند و با واژه «وعی» بکار برده است تا شدت حفظ و فراگیری را بیان کند و علاوه بر آن آنچه را که از تذکر شنیده است قبول کند.